Met het CIOS Haarlem zijn we naar Japan geweest van 18 t/m 24 april 2006
De eerste week hebben we in de Tsukuba Universiteit getraind, de tweede week hebben we in de Kodokan in Tokio getraind en het alle categorieën kampioenschap van Japan bekeken.
Tsukuba
Na een vliegreis van 20 uur via Zurich moesten we nog 3 uur met de bus voor we bij de campus van de Tsukuba universiteit waren. Er is hier een groot sportcomplex met overnachtingsmogelijkheden. Alle sporten worden hier beoefend, alleen voor budo waren er al zes dojo’s. Hier hebben we ’s morgens en ’s avonds getraind.
We kregen van 10.00-12.00 uur techniektraining van Ishi en Yoko. Deze leraren beschikten over een zeer goede eigen vaardigheid en ze legden alles op een zeer rustige en duidelijke wijze uit (wel jammer dat ze amper Engels spraken). In Japan is men gewend één oefening voor te doen en dan duizend keer uchi komi te maken tot de oefening klopt. De leraren hebben veel oog voor details en beheersen zelf de oefeningen tot in de perfectie. Behalve de basisworpen beheerst Ishi als linkshandige ook veel toepassingen.
Bij de eerste uitleg over de-ashi-barai maakt hij een linkse pakking en veegt hij met zijn linker voet. Hij maakt ook een andere balansverstoring en werpactie. Bij de universiteit leert iedereen op deze wijze de-ashi-barai. Ook loopt uke achteruit. Ook heb ik een mooie toepassing van uchi-mata geleerd.
Randori in Tsukuba
Van 16.45 uur tot iedereen uitgeput was (ongeveer 20.00 uur) hebben we meegedaan met de randori training. De training bestond uit een opvallend ontspannen warming-up die elke keer precies hetzelfde was. Gevolgd door verschillende soorten
uchi komi en werpoefeningen. Daarna meestal tien randori van 8 minuten staande. Vervolgens nog wat randori ne-waza of uchi-komi. En tenslotte uitgebreid rekken (zij zijn veel leniger dan wij). De randori trainingen waren heerlijk: er werd op
een vriendelijke maar ook gedreven wijze geoefend. Als je een randori meedoet zitten elkaar lekker achterna. Ze loeren op het moment dat je even niet oplet en komen voortdurend in met de basisworpen. De meeste judoka’s passen zich aan aan hun tegenstander. Alle judoka’s proberen hun pakking op te leggen en drukken hard op je mouwen naar beneden.
Opvallend vaak speelt men ook links tegen rechts (kenko yotsu). De meeste japanners in jouw gewichtklasse zijn kleiner: ze hebben een laag zwaartepunt door hun dikke bovenbenen, waarmee ze ook makkelijk kunnen blokken of ontwijken.
We hebben een aantal jeugdlessen bekeken. Opvallend was dat er zeer gedisciplineerd gewerkt wordt, de training duurt gewoon 2 uur, er staan meestal 3 leraren op een groep van 40 judoka van verschillend niveau in de grote dojo (20 x 40 meter).
Na een leerzame week gingen in een gehuurde bus in 3 uur (file) naar Tokio.
Kodokan in Tokio (wie schrijft die blijft)
De Kodokan is het judo-instituut waar de geschiedenis en het heden van het judo samen komen. We hebben het museum met alle belangrijke densho’s en foto’s bezocht. Hier wordt onderzoek gedaan naar judo over de hele wereld en alles wordt vastgelegd op schrift, foto of DVD. Er is hier heel veel te vinden over de theorie van het judo. De lessen moet je hier van tevoren bespreken anders is er niets mogelijk. Dit was voor ons fout gegaan. Uiteindelijk konden we nog met de randori trainingen van 18.00 tot 20.00 uur meedoen.
Het was heel anders dan in Tsukuba. We kregen een formulier met speciale regels: voor je begint altijd op je knieën groeten dus niet staande, alleen een wit judopak is toegestaan, etc. Op de mat leek het wel een ijsbaan. Er waren allemaal verschillende groepjes bezig met hun eigen training. Van jeugd tot bejaarden. Wij hebben een uur techniek ter voorbereiding van het examen van de CIOS-studenten geoefend. Daarna werd er centraal geregeld dat jong en oud nog een uur randori met elkaar kon maken. Later kregen we door dat de toptrainers op het gebied van kata en techniek ook langs de mat stonden en dat je hen dingen kon vragen.
Zo hebben we het Ju-no-kata door de man die op de Kodokan videoband staat laten controleren. Hij was erg enthousiast en wist ons een aantal goede aanwijzingen te geven. Ook van de andere kata was veel te zien. Er was ook een 10e dan in de zaal: Daigo Toevallig had ik net zijn boek in de winkel gekocht en hij wilde het wel signeren voor ons. Een Japanse leraar die al 20 jaar in de Kodokan stond les te geven, vroeg mij daarna hoe we dat voor elkaar gekregen hadden. Deze handtekening wordt nog wel iets waard voor de verzamelaar (grapje).
Later werden Joop Pauel en ik nog uitgenodigd op een feestje van de inauguratie als 10e dan van Daigo en Abé (voorzitter van de Kodokan). Het zijn uiterst vriendelijke mannen, we zijn met ze op de foto gegaan en hebben nog even gezellig met ze bijgepraat.
Woensdagavond is de beste avond voor randori in de Kodokan. Dan komen alle universiteiten daar met elkaar trainen. Het is een soort kernploegtraining en het gaat er nu wel hard aan toe. Elke club mag een paar judoka met een rode band in het midden zetten, die daar zes randori’s iemand uit mag kiezen, die naar hem toe gerend komt van de zijkant.
Masters toernooi
De dag voor het alle categorieën kampioenschap komen alle hogere dan houders uit heel Japan bij elkaar voor het Masters toernooi. Sommigen kwamen met het vliegtuig. Voor het toernooi werden de kata op perfecte wijze gedemonstreerd. Alle 5e dan houders en hoger mogen dan 1 wedstrijd judoën tegen iemand die net zo oud, zwaar en lang is. Wie wint krijgt een punt en gelijk is een half punt. Als je 10 punten hebt mag je techniek-examen doen voor een hogere band.
Het judo van de 30 tot 40 jarige judoka’s was van hoog niveau. Bij de oudere judoka’s waren er veel blessures. Bijzonder was de wedstrijd tussen twee 80 jarigen: drie minuten stonden ze vrijwel bewegingloos tegen elkaar aan om daarna allebei met een half punt weer de mat te verlaten. De koka wordt in Japan niet op het bord genoteerd en telt ook niet mee in de uitslag. We hebben vele volle punten gezien die met een yugo of waza-ari gewaardeerd werden. Als er een stop in de worp zit of als je via je zij naar de rug werpt is de score lager. Worpen op twee knieën komen niet voor en worden ook niet gewaardeerd. Het rolletje voor inactiviteit of buiten de mat stappen wordt ook anders bestraft: eerst waarschuwen, dan shido (maar die telt niet mee) en daarna pas chui (yugo straf).
All Japan Tournament
30 april, op de dag van de keizer, wordt elk jaar het kampioenschap alle categorieën van Japan gehouden. Het toernooi wordt gehouden in de Budokan bij de tuinen van het keizerlijk paleis Dit is het sterkste toernooi van Japan en wordt direct uitgezonden op tv. De winnaar wordt beroemd. Er was echt Japans judo te zien, waarbij de kleine judoka soms won van een veel grotere en sterkere kolos De finale ging tussen Ishii en Suzuki (wereldkampioen zwaargewicht). 10 seconden voor tijd maakte Ishii een prachtige o-uchi-gari, die hem de overwinning bracht.
